ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ

Συγκεκριμένα τα άτομα με διαβήτη συγκριτικά με τους μη διαβητικούς παρουσιάζουν:

• Επιταχυνόμενο ρυθμό πρόωρης αρτηριοσκλήρυνσης, δημιουργίας αθηρωματικών πλακών και θρόμβων στις αρτηρίες.
• 3-4 φορές μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.
• Μεγαλύτερη θνησιμότητα μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου.
• Χειρότερη πρόγνωση για στηθάγχη.
• Αυξημένο κίνδυνο για καρδιακή ανεπάρκεια.
• Ο κίνδυνος καρδιακού επεισοδίου σε διαβητικό άτομο είναι ίδιος με ασθενή με προηγούμενο ιστορικό εμφράγματος μυοκαρδίου.
• Αυξημένη συχνότητα, δηλαδή χωρίς προειδοποιητικά συμπτώματα, πόνο.

Τα πιο πάνω στοιχεία, επισημαίνει ο Δρ Βουνιώτης, αναμφισβήτητα συγκαταλέγουν το διαβήτη ανάμεσα στις καρδιοπάθειες. Τον χαρακτηρίζουν επίσης, σαν ύπουλη ασθένεια, αφού η διαδικασία της αρτηριοσκλήρυνσης και στένωσης των αρτηριών που προκαλεί, αναπτύσσεται με σιωπηλό και ασυμπτωματικό τρόπο μέχρι την εκδήλωση κάποιου οξέος και καταστροφικού ίσως καρδιακού ή εγκεφαλικού επεισοδίου.

Γι’ αυτό, προσθέτει ο διαβητολόγος, όταν ένα άτομο παρουσιάζει ένα ή περισσότερα καρδιαγγειακά νοσήματα, π.χ. υπέρταση, στηθάγχη , προηγούμενο έμφραγμα μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια, ανωμαλίες λιπιδίων, πρέπει να γίνεται συγκεκριμένος βιοχημικός έλεγχος για τυχόν ύπαρξη διαβήτη.

Παρομοίως σε όλα τα διαβητικά άτομα τύπου ΙΙ τουλάχιστον άνω των 40, πρέπει να γίνονται περιοδικώς οι κατάλληλες εξετάσεις για έγκαιρη ανίχνευση οποιασδήποτε καρδιοαγγειοπάθειας.

Επίσης λόγω της μεγάλης κληρονομικής επιβάρυνσης που χαρακτηρίζει τόσο τον διαβήτη όσο και τις καρδιοπάθειες, ο προληπτικός έλεγχος έγκαιρης ανίχνευσης των πιο πάνω ασθενειών θα πρέπει να γίνεται και στους συγγενείς πρώτου βαθμού.

Άλλοι δείκτες αυξημένου καρδιαγγειακού κινδύνου για τους οποίους πρέπει να λαμβάνονται άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση τους, είναι : κάπνισμα, υπέρταση, αυξημένο βάρος και παχυσαρκία, διαταραχές λιπιδίων, νεφροπάθεια (μικροαλμπουμινούρια).

Όσο περισσότερους παράγοντες κινδύνου συγκεντρώνει ένα άτομο, τονίζει ο Δρ Βουνιώτης, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος καρδιαγγειακών επεισοδίων.

Μακροχρόνιες μελέτες σε Ευρώπη και Αμερική έδειξαν ότι όταν o σακχαρώδης διαβήτης είναι ελεγχόμενος, τότε υπάρχει σημαντική μείωση τόσο στις καρδιαγγειακές όσο και στις άλλες μακροχρόνιες επιπλοκές του διαβήτη, όπως π.χ. αμφιβληστροειδοπάθεια , νεφροπάθεια,νευροπάθεια κ.λ.π.

Εξίσου σημαντικές και σαφείς, διευκρινίζει ο Δρ Βουνιώτης , είναι και οι οδηγίες του Βρετανικού Διαβητολογικού Συνδέσμου, καθώς και του Αμερικανικού Καρδιολογικού Συνδέσμου που συστήνουν την χορήγηση μικρής δόσης ασπιρίνης σε διαβητικά άτομα τύπου II, αν βέβαια δεν υπάρχουν αντενδείξεις.

Η χορήγηση της ασπιρίνης, προσθέτει ο διαβητολόγος , έχει αποδειχθεί ότι μειώνει κατά σημαντικό ποσοστό τις πιθανότητες εκδήλωσης καρδιαγγειακών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Επίσης πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση στατινών (φάρμακα χοληστερόλης) στους διαβητικούς τύπου II άσχετα με τα επίπεδα χοληστερόλης τους, μειώνει σε σημαντικό βαθμό τις καρδιαγγειακές παθήσεις (έμφραγμα, εγκεφαλικά).

Παρόλο που ο διαβήτης έχει χαρακτηριστεί και οριστεί σαν μια κατάσταση πρόωρης καρδιαγγειακής θνησιμότητας, εντούτοις, καταλήγει ο Δρ Βουνιώτης, με τις γνώσεις και τα μέσα που διαθέτει η σύγχρονη ιατρική επιστήμη, είναι εφικτή η έγκαιρη διάγνωση της νόσου και η αντιμετώπιση της και κατ’ επέκταση των καρδιαγγειακών και άλλων επιπλοκών τόσο στους ίδιους τους ασθενείς όσο και στους συγγενείς πρώτου βαθμού.

Γεγονός που πρέπει να αποτελεί σταθερό στόχο του ιατρικού προσωπικού καθώς και συνεχή απαίτηση του διαβητικού ατόμου από το θεράποντα ιατρό του.